Gevangene, slavin, ik weet niet goed hoe ik het personage moet noemen in een liedje; wat ik wél weet is dat ik het mooi vind. Dit is Argentijnse folklore, en gaat over een Indiaans stamhoofd dat stapelverliefd is op een gevangen genomen meisje. Ik wil het met jullie delen, in de hoop dat het, ook zonder Spaans te kennen, in de smaak zal vallen. Ik wil liever niet proberen om de tekst te vertalen, want dat zal een povere weergave zijn. Probeer dus alleen te luisteren naar de melodie en de gitaarbegeleiding. Op een pendrive gezet, kan ik het ook in de auto horen, ook wel ‘s twee of drie keer achter elkaar.
Een link gaat hierbij, ik stel jullie voor, er even voor te gaan zitten op een zondag. Anders op een maandag, dinsdag, enzovoort….:
koppieopblog 
Ik heb de vroege maandagochtend er voor gebruikt.
Op het feit na dat ik muziek kunstenaars op elk niveau waardeer, spreekt dit nummer mij erg aan.
De gevoeligheid van een niet kunnen bereikbare liefde, klinkt ondanks de taalbarrière duidelijk door.
Op persoonlijk vlak dat ook meegemaakt.
En omdat ik zéér gevoelig ben, hoor ik en voel ik dat de zanger nooit die intonatie erin kan liggen, die het opperhoofd wel voelde.
Daarom blijft het een wat oppervlakkige maar wel een mooie song.
Dank dat je dit met ons wilde delen.
Me gustaMe gusta
Fijn, zo’n uitgebreide commentaar, Ha-Ha-Hulk! Ik vind de smeekbede van het opperhoofd Alboreví wél goed weergegeven, maar kan tegen jouw mening niets inbrengen; een intonatie maakt nou eenmaal een persoonlijke indruk. Ik luister graag naar, bijvoorbeeld, opera-aria’s waarvan ik de tekst wel zou kunnen volgen maar wat ik zelden doe omdat het begrjpen waar het om gaat weinig – soms zelfs geen enkele – invloed heeft op
mijn
fascinatie voor de melodie, de intonatie, het timbre, de begeleiding. –
Me gustaLe gusta a 1 persona
…invloed op mijn fascinatie:
De bedoeling was «mijn» te onderstrepen. Blijkbaar heb ik instructies niet juist opgevolgd! –
Me gustaMe gusta
Prachtig nummer. Ik begreep van Maria dat het hier om een christenkind ging en dat ze alleen daarom elkaar niet zouden kunnen krijgen.
Ik heb genoten van de melodie en zeker ook van het gitaarspel. Ik ga eens googelen op meer van deze zanger. Dank je wel voor plaatsing.
Me gustaMe gusta
Goed te horen dat deze onbereikbare liefde jou ook heeft aangesproken; ik denk dat het weinig mensen onverschillig zal laten, en hoop dus dat María het ook zal waarderen, al vermeldde je dat niet met name.
Cafrune heeft dit liedje ook opgenomen samen met zijn dochter Yamila; eerlijk gezegd hoor ik liever zijn solo, wat vinden jullie? –
Me gustaMe gusta
Dank voor deze reactie. Gezien jouw Spaanse familierelatie kon ik vermoeden dat je er iets meer van zal hebben opgestoken dan anderen. Gelukkig hoef je, om muziek te waarderen, geen grammatica en verbuigingen te leren, Zelfs hoef je niet eens het verschil te kennen tussen een mi en een fa. – Juist vorige week ben ik te weten gekomen dat Luciano Pavarotti geen partituur kon lezen…. –
Me gustaMe gusta
oke… ik luister…..
De intro…. klinkt verleidelijk…
De stem… klinkt vol van (blijft dit zo of verandert het nog?) onderdrukte nostalgie-melancholie
Gaandeweg… wijzigt de stem-intonatie niet echt, dat vind ik wel een btje jammer, oplopende passie er bij in had het (denk ik) iets meer effect bij gezet..
Ik versta de taal niet… luister met mijn oren maar vooral met die van mijn hart… dit stemt me een beetje triestig, alsof de zanger zijn eenzaamheid beschrijft…
Me gustaMe gusta
Een reactie om over na te denken, Melody. Een intonatie met meer passie, daar had ik niet bij stilgestaan. Ja, vrolijk is anders; ik begrijp dat de man nostalgisch blijft omdat hij er niet in slaagt, haar over te halen. Wat nu wél bij me opkomt, is de vraag hoe de «relatie» zou eindigen: neemt hij er genoegen mee of laat hij zijn macht als stamhoofd gelden?
Hoe dan ook, de melodie laat me niet los. Mijn oudste drie kleinzoons hebben ooit een trio gevormd en een cd folkoremuziek laten opnemen. In hun repertoire kwam ‘mijn’ gevangene niet voor, maar ze zongen het graag op mijn verzoek, op onze tamelijk schaarse familiereünies, want we wonen 1.000 kilometer van elkaar. –
Me gustaMe gusta
Muziek is niet alleen om aan te horen maar ook om over na te denken… je bewust te worden van wat het met je doet en waarom het dat wel/niet met je doet… die bewustwording maakt dat je anders gaat luisteren en dus veel meer hoort dan in 1e instantie.
Zelf muziek makend (denk dat jouw kleinzoons dat zullen kunnen beamen) maakt dat dus ook dat je anders naar de partituur gaat kijken en beseft dat het niet ‘slechts’ een statisch gegeven is dat zich onder je ogen bevindt maar dat er veel ruimte zit voor eigen interpretatie…. daarom kan een nog zo goede componist dus eigenlijk niets zonder een goede dirigent die zijn musici goed weet aan te sturen ..
Leuk toch die reünies? Juist de afstand maakt ze dan intenser en waardevoller als de genegenheidsband oprecht is, dat is immers niet iets vanzelfsprekends.
Me gustaLe gusta a 1 persona
Mooie melodie en gitaar.. de tekst is ook erg mooi, voor zover ik het begrijp.
Het is eigenlijk een gedicht hè…
Ik spreek wel wat Spaans, niet heel perfect, maar genoeg.
Dit is inderdaad een echt Zuid-Amerikaans accent ook… leuk om te horen!
Me gustaMe gusta